domingo, 30 de octubre de 2011

ZORIONTASUNA, ezinbestekoa bizitzan!!! eta beraz, IKASKUNTZAN!






Internet-etik nabigatzen, nire zoriontasun
 ideiarekin bat datorren liburu bat aurkitu dut,
 hala hori uste dut honen zati bat soilik agertzen ez baita eta oraindik irakurtzeko aukera ez baitut izan.

 Honen izenburua, goian ikus dezakezuen bezala, Summerhill” da eta oraindik irakurri ez badut ere,  Sutherland idazle honek zertaz arituko den aurreratzen digute:
BAINA EGON ADI HURRENGO SARRERETARA, LIBURUA IRAKURRI ETA HONEN GAINEAN NIRE IRITZIA AURKEZTUKO BAITUT!
Animatzen zaituztet zuek ere irakurtzera eta elkarrekin honetaz eztabaidatzera!


Alexanderrek, berak osatutako eta mundu osoan “Summerhill” bezala ezagutzen den eskola aurrerakoiaren funtzionamendua azaltzen du. Era berean, hezkuntza eredu honek eragindako printzipioak ere azaltzen ditu.

Eskolaren lehenengo helburua , Neill-en arabera, umeen zoritxarra sendatzea da, eskola baita umeek zoriontasunean pentsatzen ikasteko leku bat.
Lehenengo kapituluan, Neill-ek eskolako egunerokotasuneko bizitzaren deskribapen bat gauzatzen du, besteetan aldiz, gai zehatzak aipatzen ditu: askatasunaren beharra, jolasa, obedientzia eta disziplina. Horrez gain, sexualitatearen, moralaren, gurasoen arazoen, etabar-en gainean duen iritzia ere adierazten du.
Summerhill-en ere, erabateko askatasuna lantzen da. Honek esan nahi du, klaseak asistentzia askekoak direla eta garrantzia handia ematen zaiola jolasari, momentu askotan bakoitzak nahi duena egiten baitu.  Larunbatetan, batzar bat egiten da, non irakasleek zein ikasleek erabaki garrantzitsuak hartzen dituzten bizikidetasuna errazteko. Behin batzarra amaituta, dantza orokor bat egiten da.

Summerhill-en ez daude notarik, ezta edozein motatako kalifikaziorik ere; sariak eta bereizketak guztiz debekatuta daude, nortasunaren garapen naturala desbideratzen baitute. Neill-en ustetan, umea guztiz zentzuduna eta errealista da; umea, izatez ona da eta autokontrola dauka.
Umeak beharrezkoak diren errekurtsoak ditu pertsona bezala osatzeko eta gurasoen interferentziak kaltegarriak dira prozesu honetan.



 «El único cuidado que habría necesidad practicar en la escuela es la cura de la infelicidad. El niño difícil es el niño infeliz. Está en guerra consigo mismo, y por tanto está en guerra con el mundo.
El adulto difícil va en la misma barca. Ningún hombre feliz no ha perturbado nunca una reunión, ni ha predicado la guerra, ni ha linchado ningún negro. Nunca ninguna mujer feliz no ha tratado a regaños el marido o los hijos. Nunca ningún hombre feliz no ha cometido un asesinato o un robo. Nunca ningún patrón feliz no ha aterrorizado sus empleados.
Todos los crímenes, todos los odios, todas las guerras, se pueden reducir a una sola palabra: infelicidad. La intención de este libro es de hacer ver como nace la infelicidad, como arruina las vidas humanas y como se pueden subir los niños de manera que la mayor parte de esta infelicidad no llegue a nacer nunca.

¿A qué se asemeja Summerhill? Bien, para decir sólo una, las clases son optativas. Los niños pueden ir o quedarse una hora lejos —por el tiempo que quieran si éste es su deseo. Hay un horario, pero sólo para los maestros.
En general, los alumnos tienen clases con arreglo a la edad, pero a veces con arreglo a sus intereses. No tenemos nuevos sistemas de enseñanza, porque no consideramos que la enseñanza sea muy importante en sí mismo. El hecho de que la escuela tenga o no un método específico para enseñar a dividir por muchas cifras no tiene ninguna importancia, porque esta operación sólo tiene interés para aquéllos que la quieren aprender. Y el niño que quiere aprender a dividir por muchas cifras, aprenderá tanto si le enseñemos de una forma como de otra
..»

No hay comentarios:

Publicar un comentario